هفتمین میزگرد مسکن اقتصادی با حضور خشایار باقرپور، مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران- فرید نائینی، رئیس انجمن تولیدکنندگان و فناوران صنعت ساختمان- محمود جامساز، اقتصاددان و مهدی کیشی‌زاده، عضو کارگروه تخصصی معماری انجمن صنفی مهندسان مشاور معمار و شهرساز برگزار شد.
جزئیات این گفتگو را در ادامه می‌توانید بخوانید:
خطوط: آقای باقرپور در خدمت شما به عنوان طراح مسکن اقتصادی هستیم
باقرپور، مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی شهر تهران: بازار مسکن از 50سال گذشته دچار یک معضلاتی شده که عوامل متعددی را شامل می‌شود از تغییر ماهیت مسکن تا سیاست‌هایی که در دولت‌های مختلف نتوانست این بحران را مدیریت کند به همین دلیل ریشه بحران مسکن عمیق‌تر شد به طوری که مردم به عنوان مصرف‌کنندگان و مخاطب این بازار دچار معضلات گوناگونی شدند. استطاعت خانوارها برای مسکن به شدت کمرنگ یا از بین رفته است، هزینه اجاره‌بها بسیاری از خانواده‌ها را دچار چالش کرده است به طوری که براساس آخرین گزارش آمارها نرم جهانی که باید 24درصد از سبد درآمد خانوار به هزینه مسکن اختصاص پیدا کند، در مناطق شهری کشور این آمار تا 70درصد هم افزایش پیدا کرده است. بازار در یک رکود تورمی بسیار عمیق به سر می‌برد و حجم معاملات به شدت افت پیدا کرده است. وقتی نقدشوندگی یک کالایی در بازار تضعیف می‌شود، تولید آن هم به شدت افت پیدا می‌کند حتی بخش خصوصی به عنوان متولی این بخش از بازار داخلی دارد خارج می‌شود چنین چیزی در میان مدت و بلندمدت تناسب میان عرضه و تقاضا بازار را از بین می‌برد. اینکه هرجا نسبت عرضه و تقاضا بهم بخورد پیش‌بینی جهش قیمت‌ها را می‌توانیم داشته باشیم و باز هم مسکن از دسترس خانوارها دورتر خواهد شد. حدود 28میلیون خانوار در کشور داریم و حدود 30میلیون واحد مسکونی در کشور موجود است که اگر یک نظام توضیع منطقی و اصولی بر این بازار حکم‌فرما بود امروز عملا باید اکثر خانواده‌ها مسکن می‌داشتند یعنی هم‌اکنون به نسبت تعداد خانوارها کمبودی در خصوص واحد مسکونی نداریم اما این نظام توضیع غلط باعث شده که 25درصد خانوارها که 30درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، مستاجر باشند یعنی 20میلیون خانوار مالکیت 30میلیون واحد را دارند. از 3سال گذشته اتحادیه تعاونی‌های عمرانی تهران راهکارهای متعددی را بررسی کرده است و نهایتا به یک طرح و مدلی رسیده‌ایم که چند وجهی است یعنی حرکت به سوی واحدهای کوچک‌متراژ، واحدهایی که بخشی از فضاهایی را که کاربرد کمتری دارد به مشاعات منتقل کرده است و بخش‌های پرکاربرد را داخل فضای اختصاصی و مفید واحد نگه داشته است. این طرح قرار نیست تمام جامعه هدف را پوشش دهد و مسلما هیچ طرحی هم نمی‌تواند کل معضلات این بازار را حل کند. این طرح را برای جوانانی که می‌خواهند تشکیل زندگی دهند در نظر گرفته‌ایم ناگفته نماند که در این طرح متراژهای 80 تا 90متری هم موجود است که پاسخگوی یک خانوار 4 الی 5نفره خواهد بود.
جامساز، اقتصاددان: به اعتقاد بنده طرح کوچک‌متراژ یک طرح عجولانه و تا حدودی تجاری نسبت به بحران مسکن است. بحران مسکن یکی از مسائل اقتصاد کشور است، متاسفانه در طی 5سال گذشته به دلیل عدم تخصیص بهینه منابع به نیازهای واقعی اقتصاد، دچار عدم تعادل بین مخارج و منابع شدیم و ریشه این موضوع در بودجه کل کشور است. بحران مسکن تبدیل به بیماری شده که ناشی از رشد تورم است، تورم مستمری که در طی 45سال ادامه داشته و همیشه دو رقمی بوده است البته تنها زمانی که تورم یک رقمی بود، زمان امضای برجام بود، هم‌اکنون هم وقتی به دورنمای تورم نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که هیچ ابزاری برای کنترل تورم وجود ندارد ضمن اینکه تمامی مولفه‌ها و عواملی که باعث بروز تورم شده‌اند، بیشتر دارند خودشان را نشان می‌دهند. حجم نقدینگی یکی مهم‌ترین عوامل ایجاد تورم است و چون این حجم نقدینگی بیش از ظرفیت تولیدی کشور است یا اینکه به سمت تولید هدایت نمی‌شود، باعث افزایش قیمت‌ها خواهد شد، چنین شرایطی قدرت خرید مردم را کاهش می‌دهد. در بستر تورم مخصوصا در زمانی که با تحریم‌های شدید روبه‌رو هستیم کالاهای غیر تجاری از لحاظ قیمتی شدیدا رشد پیدا می‌کنند. در شرایطی قرار گرفته‌ایم که حجم نقدینگی سال جاری طبق گزارش بانک مرکزی به 9هزار و 390هزار میلیاردتومان رسیده بود با چنین وضعیتی در نزدیک ایام عید شاهد تورم بسیار بیشتری خواهیم بود. شرایط منطقه و جهان و تشدید تحریم‌ها باعث شده فروش نفت کشور به پایین‌تر درجه خودش نزول کند. ریشه طرح مسکن اقتصادی در تورم است، آقای باقرپور شما در یک بستر تورمی می‌خواهید این طرح را اجرا کنید که پاسخگوی افرادی که فاقد مسکن هستند، باشد اولا در کشور تعداد زیادی واحد مسکونی خالی وجود دارد یعنی در 4 منطقه(1،2،3،22) 400هزار واحد مسکونی خالی داریم فقط در منطقه 22 ،48هزار واحد مسکونی خالی موجود است. در استان تهران 48شهر داریم که در تمام این شهرها ساخت و ساز صورت گرفته منتها این ساخت و سازها عرضه نمی‌شود، تقاضای موثر داریم اما عرضه صورت نمی‌گیرد به دلیل آنکه مسکن کالای سرمایه‌ای است. چند وقت پیش اعلام شد یک نفر 1000واحد سکونی و فرد دیگر 500واحد مسکونی در تهران دارد؛ این چه مدیریت شهری است؟ یک جوری باید سیاست‌گذاری صورت گیرد که هزینه نگهداری خانه‌های خالی افزایش یابد تا بتوانند عرضه کنند. مهم‌ترین عامل افزایش دلار کاهش ارزش پول ملی است، ارزش پول یک ناموس ملی بود اما متاسفانه نتوانستیم آن را حفظ کنیم، وقتی حقوق‌ها 20درصد افزایش پیدا می‌کند اما تورم 40درصد است از همان روز اول 30سال عقب هستیم بنابراین این طرح‌ها پاسخگوی بحران مسکن و خانه‌دار شدن جوانان نیست.
0 دیدگاه