طرح انتقال آب به فلات مرکزی، یک دهه بود که در مرحله تحقیقات قرار داشت. مهم‌ترین چالش‌هایی که بر سر راه اجرا کردن آن وجود داشت اعم از نیاز به انرژی برق قابل‌توجه برای پمپاژ آب و همچنین هزینه بالای شیرین سازی و از طرف دیگر آسیب های زیست محیطی ناشی از اجرای طرح بود.
طرح شیرین سازی و انتقال آب به اصفهان از سال 1397 به طور جدی مطرح و در دستور کار بررسی قرار گرفت. با تمام فراز و فرودها، بالاخره دولت سیزدهم به طورجدی پای‌کار اجرایی‌کردن آن ایستاد و در مهرماه 1401 رسماً آغاز شد.
اَبر پروژه انتقال آب با سرمایه‌گذاری و سهام داری صنایع سنگین اصفهان شروع به عملیات کرد. شرکت‌های فولاد مبارکه، ذوب‌آهن اصفهان، اتاق بازرگانی اصفهان، پالایشگاه نفت اصفهان، سازمان همیاری شهرداری‌های استان اصفهان، شهرداری اصفهان و شرکت فلز تدارک فولاد مبارکه در این پروژه سهام دار هستند که ذوب آهن اصفهان با مشارکت در پروژه انتقال آب خلیج فارس، برداشت آب از زاینده رود را به حداقل ممکن می رساند.
در فرایند تحقیقات نزدیک به 20 مسیر به منظور ترسیم خطوط انتقال آب بررسی شد و در نهایت با انتخاب محل آب‌گیری از سواحل دریای عمان در استان هرمزگان و انتقال از استان‌های کرمان و یزد انتخاب شد. دلیل این انتخاب وجود کیفیت آب بهتر نسبت به سایر نقاط، مسیر مناسب و همچنین امکان دفع شورابه، به دریای آزاد بود. این عملیات که در دو فاز آغاز شد، به موازات یکدیگر انجام گرفتند. در فاز اول، هدف احداث سامانه انتقال آب از سیرجان به اصفهان وتأسیس ایستگاه‌های پمپاژ و مخازن بود.گام دوم نیز به منظور احداث آبگیر وتأسیسات شیرین‌سازی به موازات گام اول در مرحله عملیاتی قرار گرفت. با اجرای این طرح، صنایع سنگین نیاز آبی خود را از این مسیر انتقال آب تأمین خواهند کرد و بستر زاینده رود شاهد بهره برداری صنعتی نخواهد بود.
این مهم موجب فراهم شدن جریان پایدار آب رودخانه زاینده رود خواهد شد. گام اول این پروژه تکمیل شده است و در حال حاضر عملیات اجرایی متمرکز بر انجام فرایندهای مرتبط با گام دوم هستند. اکنون قریب به 700 کیلومتر از مسیر هزارکیلومتری پروژه تأمین آب استان از دریای عمان به انجام رسیده تا نیمه سال آینده، 200 میلیون مترمکعب آب شیرین از دریای عمان به استان اصفهان منتقل خواهد شد.
0 دیدگاه